Te si sempre te
nonostant tutt
Le cità le gambia aspètt
mo ma Pésre cent’ann fa
j ha fatt pròpi un bel dispètt:
senza dì né a e né ba
i la i ha pròpi strupièda
butand gió cle bèli mura
in manira scriterièda
senza grèzia e senza cura.
Mo a ce sim ormèi abituèd
e scurdèd ormèi del tutt
chè tant tèmp è ormèi pasèd
da tutt quéll ch’i ha fatt de brutt.
Pésre ormèi la s’è slarghèda:
pió spaziosa, pió acogliènt
la s’è pròpi spalanchèda,
l’an s’arcnósc pròpi par gnènt.
La i afronta un sacch de sfid
e la crésc sempre de pió,
an dorménd da pid i pid
la i ariva indó la vó.
Mo prò in fónd questa cità,
nonostant tutt quéll ch’la i ha,
la i arman una rubténa:
la i
è un cìgol de puracia
ch’l’è
tramèzz ma un pugn de réna.
Paolo Cappelloni
