Favuléna - La nòna sa l'insònia

C'era ‘na volta ‘na nòna che ogni nott la j arcuntèva ‘na favola diferènt m’al su niputén; la pudéva arcuntè anca d’le favol lungh lungh parchè tant lia la sufriva d'insonnia e l’an durmiva guèsi mèi.
Mo ‘na nott la nòna la s’incorg’ ch’la j aveva arcuntèd tutt le favol ch’la savéva e jn ne vniva in mènt nisciun’antra, l’an savéva propi cum fè alóra el niputén j ha detti: - Te t’me n’ha arcuntèd tant, se adèss en t’ne sa pió a cminc’ me a arcuntèt tuttle quelli che t’m’ha arcuntèd te - e l’ha incmincèd da la préma, mo mentre el niputén l’arcuntèva... la nòna pièn pièn la s’è indurmentèda.
Chel fiulén l'è stèd felicissim parchè l’aveva truvèd la cura par l'insonnia d’la nòna e da cla volta tutt le nott j ha arcuntèdi ‘na favola.

Paolo Cappelloni