Se in t’le nott d'estèd a guardém el cél, sa un cuncén de furtuna a pudém véda ogni tant a caschè ‘na stèla, tant'è vera che nojatre òm a le chiamém "stèll cadènt". Quand qualch’d’un el véd ma ‘na stèla cadènt l’ha da esprima subit un desidèri parchè i dic’ ch’el se pudrà averè. Al savévi?
‘Na volta prò c’era una de stle stèll ch’an j la fèva a caschè cum le amigh sua: lorle a un cert punt le caschèva e le caschèva finchè l’en se smurcèva e le spariva t’el svòid, invéc’ lia ogni volta ch’la se butèva la giva a sbata t’un qualch pianeta che, indispetid, i l’arbutèva al pòst sua.
La j aveva ormèi pruvèd a caschè ‘na dicéna d’volt e era stèda sempre la stessa storia, oltretutt la i era anca tutta machèda. Tutt le su amigh i la purtèva in gir e lia la pensèva ormèi seriament da rinuncè a fè la stèla cadènt; la c’ha pensèd un po' só e pó la l ha decìs da pruvè par l'ultima volta: la i ha chius j occh' e la s’è butèda. Dop gnanca de cinq minud, mentre la caschèva, la i è pasèda vicén ma un pianeta ch’j ha detti: - Invéc’ da continuè a caschè e fnì chissà dó parchè en t’vèn vicén ma me e en te métt a girè cum la fa la luna intorne ma la tèra? Acsé t’me tèn cumpagnia! -
La stèla la j era contentissima, en j ha pensèdi dó vòlt e la i è armasta a girè intorne ma chel pianeta che en j parèva el vera da avé ma qualch’d’un par scambiè dó paròl.
‘Na volta prò c’era una de stle stèll ch’an j la fèva a caschè cum le amigh sua: lorle a un cert punt le caschèva e le caschèva finchè l’en se smurcèva e le spariva t’el svòid, invéc’ lia ogni volta ch’la se butèva la giva a sbata t’un qualch pianeta che, indispetid, i l’arbutèva al pòst sua.
La j aveva ormèi pruvèd a caschè ‘na dicéna d’volt e era stèda sempre la stessa storia, oltretutt la i era anca tutta machèda. Tutt le su amigh i la purtèva in gir e lia la pensèva ormèi seriament da rinuncè a fè la stèla cadènt; la c’ha pensèd un po' só e pó la l ha decìs da pruvè par l'ultima volta: la i ha chius j occh' e la s’è butèda. Dop gnanca de cinq minud, mentre la caschèva, la i è pasèda vicén ma un pianeta ch’j ha detti: - Invéc’ da continuè a caschè e fnì chissà dó parchè en t’vèn vicén ma me e en te métt a girè cum la fa la luna intorne ma la tèra? Acsé t’me tèn cumpagnia! -
La stèla la j era contentissima, en j ha pensèdi dó vòlt e la i è armasta a girè intorne ma chel pianeta che en j parèva el vera da avé ma qualch’d’un par scambiè dó paròl.
Paolo Cappelloni