C'era ‘na vòlta, in t’un paés distant, na guèra ch’la durèva da tanti ann; i dó esercit nemigh in se metéva mèi d'acord e i continuèva a sparès e i mòrt in s’cuntèva pió. J òm, le dònn e i fiulén de cle part in ne pudéva pròpi pió, j era sfnidi da tanti ann de guèra mo i chèp i continuèva a odiès e a cumbata.
Co’ è sucèss alóra? E’ sucèss che un giórne, anzi ‘na nott, tutt i schiòpp, i canón e le bómb de tuti e dó j esercit i s’è riunìd de nascòst e j ha decìs da nun sparè pió e da nun esplòda pió parchè anca lóri i èra stracch da lavrè e da mazè ma tantle persón.I è stèd tuti d'acòrd e i ha stabilid da incmincè el sciòpre el giórne dòp. A la maténa, difatti, la guèra la i è arcmincèda, anzi, la vléva arcmincè mo co’ è sucèss? I suldèd i sparèva sa j schiòpp mo quéi i fèva "PLOP!", el proietil el scapèva da la canna, el fèva ‘na pirolétta e el caschèva davanti ma i pid d’lóri, d’j atre suldèd ch’i sparèva sa i canón i sentiva un gran bòtt mo le bómb le i armanéva déntra e da la bocca del canón scapèva solamènt un fil de fum, le bómb a mèn le fèva adiritura "tic, toc, toc" (parchè le rimbalzèva) pó dòp le s’apriva e pó... gnènt.
Insomma chel giórne en s’è potud fè la guera e gnanca el giórne dòp e gnanca quéll dòp ancóra e i dó chèp j ha avud par fòrza da fè la pèc’ sa la gioia de tuti. E j schiòpp? i canón? le bomb? J è stèd messi tuti alineèd in t’el deposit indó finalmènt i s’è potud ripusè un cuncén.
Paolo Cappelloni
